amsterdamski-warszawski

Dzieci , ktore opuszczaja duzo dni szkolnych , sa podejrzewane o wagary , a jesli rodzice zglaszaja , ze dziecko jest chore , rodzice sa podejrzewani ...i wtedy zaczynaja sie rozmowy ze szkola , ktorej dobrze jest dac pisemne pozwolenie na rozmowe z lekarzem domowym , lekarka szkolna , konsultantka w szkole i jeszcze jedna przedstawicielka ochrony zdrowia dzieci , ale to wszystko nie wystarcza .

Holendrzy maja specjalnego urzednika do badania spraw tego rodzaju , ktory wymierza kary finansowe rodzicom , za nieobecnosci dzieci w szkole i doklada dzieciom kuratora , po skierowaniu sprawy do sadu . Rozmowa z takim urzednikiem przypomina przesluchanie dziecka w obecnosci rodzica i rodzica w obecnosci dziecka .

Nasza urzedniczka szybko zorientowala sie , ze depresja dziecka , w trakcie leczenia ,  jest zespolem chorob i nie wymierzyla mi kary , tylko pouczyla dziecko , co jej grozi za nieobecnosci w szkole . Poza tym byla mila . Pierwsze spotkanie w jej biurze trwalo trzy godziny .

Skarge na to , ze szkolna psycholog obiecala tajemnice rozmowy dziecku i to , ze wszystko pozostanie w czterech scianach gabinetu , a nastepnie zadzwonila do jej ojca i wszystko mu opowiedziala , po czym  ojciec urzadzil awanture  corce ( ktorej nie widzial od osmiu miesiecy , bo nie mial czasu )  , urzedniczka potraktowala powaznie , mamy dostac kogos innego , zeby dalej prowadzil sprawy szkolne . Jest to o tyle dobre ( szkolna psycholog zaczela powtarzac negatywne poglady bylego meza na moj temat -  nasluchala sie , on ma wyrazny dar przekonywania - i bez sprawdzenia jak to naprawde jest , zaczela napadac na mnie ) , ze powinna teraz  udac sie wspolpraca z kims innym , mam nadzieje obiektywnym , zeby pomoc dzieciom , zamiast wysluchiwac  wymyslonych oskarzen na moj temat .

Spodziewam sie kilku dni spokoju ; powiadmienia poczta o terminach kolejnych spotkan i dyskusji   jeszcze nie przyszly .

Zglosilam chore dziecko w szkole , to samo , z drugiej strony sluchawki rozleglo sie westchniecie rownie ciezkie jak moje , znow ...stress i bol zoladka , lekarstwo dostala , nie moze nic jesc ...

Na czas przeze mnie obudzone , pobieglo do szkoly zdrowsze dziecko , wpadlo na przerwe na drugie sniadanie , wyrzucilo z siebie smutki szkolne i radosci , zjadlo porzadnie , wciaz mizerne , pobieglo znow do szkoly .

Dzis pojdzie po jedzenie dla chomika , sama , do sklepu ze zwierzatkami .

Uzupelniam liste zakupow o to , co moje dzeci  chetnie dzis zjedza .

Swiatlo w lazience znow wysiadlo i poznajemy uroki kapieli przy swiecach , straszliwe cienie rzucaja sie na sciany , horror w domu . Nowy kontakt lazienkowy  na sznurku wysiadl po pol roku , najpierw migotal , jak sie cignelo za sznurek , nie dzialal , za to zapalalo sie swiatlo samo , gdy nikt nie dotykal sie do sznurka , dziwnie ...Dzis ma mnie odwiedzic ten kolega , ktory zalozyl ten kontakt , zobaczymy , co poradzi .

Uzupelnilam troche blox o proze .

I - rozmawialam z Nim w Polsce , przez chwile ,  przez telefon , jestem szczesliwa , przez chwile  :)

Znacie ? - Znamy ! No to poczytajcie , jeszcze raz , lub zostawcie sobie na potem :) Milego czytania .

Agnieszka Sadlakowska

Biznes

2006.11.23 Nasza Polonia

Pod kościołem grał na akordeonie mężczyzna z warkoczem. W pewnej odległości od niego formowali półokrąg Peruwiańczycy w tęczowych chustach. Po przeciwległej stronie rynku, na wolnej przestrzeni między straganami, stroił saksofon surinamski jazzman, którego zawsze warto było posłuchać .

Dziewczyna w czarnej sukience ustawiała na koziołkach cymbały, brodaty chłopak obok niej wyjmował skrzypce z futerału: - "Oj, dyna dyna, przepiło się i teraz ni ma ..." - zanucił skocznie .

Rozglądałem się dookoła w poszukiwaniu Carla. Kupiłem kiedyś u niego wisiorek z różowego kwarcu dla Jane . Pogadaliśmy wtedy troche. Teraz chciałem się dowiedzieć, jak idzie biznes, może załatwić sprawę Pabla.

Ptasznik ustawiał klatki z gołębiami i z kanarkami. Dalszy widok zasłaniała szafa z lustrem, w którym odbijała się sterta starych ubrań na sprzedaż, a nad wszystkim górowała ambona, przywieziona zapewne z jakiegos kościoła. Krzesła, zastawy stołowe ustawiane wprost na dywanach rozesłanych na ziemi tworzyły dalsza perspektywe miejsca, które przemierzalem co sobotę, choć nie w poszukiwaniu przedmiotów do nabycia. Lubiłem ludyczną atmosferę tego rynku .

Dostrzegłem Carlo. Właśnie rozkładał rzeczy na straganie i zauważyłem, że się przekwalifikował. Nie miał żadnych kamieni, szlachetnych, ani półszlachetnych. Wyciągał z worków wiklinowe obręcze różnej wielkości, oplecione siatkami z piórkami, kamykami i koralikami. Ucieszył się na moj widok .

- To są łapacze snów . Wiesza się je nad łóżkiem. Indiańskie - objaśnił.

- Sprowadzasz z Ameryki ?

- Nie, sam robię. Sąsiad jest Indianinem, Pokazał mi różne ciekawe rzeczy, mało tu znane .

- Ludzie to kupują ? - zainteresowałem się.

- Różnie - rzekł wymijająco Carlo - zapalisz ?

Zaczał nabijać coś, co wyglądało jak fajka pokoju. Poczułem słodki, korzenny zapach .

- Nie palę, niestety - odpowiedziałem zgodnie z prawdą.

Chciałem się konkretnie dowiedzieć, ile kosztuje wynajęcie straganu na targowisku, ale Carlo jakby odpłynął, zapatrzył się w niebo ponad dachówkami kamienic, zajął czym innym. Nie chciałem mu przeszkadzać. Nie chciałem też odejść.

Po dłuzszej chwili Carlo ocknał się. Wtedy zagadnałem: - są szkła do sprzedania, kolega przywiózł.

- Niech przyniesie, postawi się, zobaczymy, jak idą - kiwnał głową Carlo .

- Powiem mu .

Udalo mi się coś osiągnąć; gdyby Carlo i Pablo się dogadali, może by się dało łapać sny w krysztaly .

Amsterdam , 2006.

Agnieszka Sadlakowska

Jesli kogos interesuja  publikacje  , podaje wszystkie linki , ktore sa teraz w necie .

Polska Bibliografia Literacka (PBL)

Etienne Berenos

Dopiero teraz , podaje link do strony ze zdjeciami z wystawy , na ktorej bylam w sobote , 20 stycznia  . Nikt nie zgadnie gdzie jestem - otoz na powiekszeniu pierwszej fotografii , w tle , za dziewczynami , ta mala twarz ...:)

Rozmawiam z Janem , aktorem , ktorego znam od czasu Festiwalu Teatru Otwartego we Wroclawiu w 1987 roku , juz 20 lat , a On zna jeszcze dluzej mojego bylego meza i rowniez , krocej , moje dzieci . Spokojny , przyjazny Holender . To Jego dlon na murze i plecy , sa na tej fotografii . Mala odwrocona glowa mezczyzny , to amsterdamski artysta ; niedawno zwrocilam uwage na  Jego obrazy  na wystawie zbiorowej w Galerii ABC  .

http://www.photoart.nl/Local071/FashionReb.htm

I jeszcze jedna anegdota z tego dnia , spotkalam znajoma barmanke , ktora zapytala : gdzie bylas przez 13 lat ? -  Urodzilam bliznieta , odpowiedzialam .

Nie widzialysmy sie z Aska az tak dlugo , przypadkiem .

Konsultacje z terapeutka udane , dziecko postanowilo pracowac z nia nad swoimi problemami . W  czasie terapii jest rowniez domowa codziennosc : obydwie budze po siodmej rano , parze herbate , jedna wychodzi na czas do szkoly , druga grzebie sie przez poltorej godziny , zdaza na trzecia lekcje , z moim motywowaniem , spokojna obecnoscia , przypominaniem o i spokojnym czekaniem na ...depresja . Kosztuje to duzo wysilku wszystkich , dobrze , ze jej siostra chodzi  do szkoly , jak zawsze . Mnie to zwiekszone napiecie uwagi , czasem zlosc nastolatki , pilnowanie por dnia i nocy , zaczyna meczyc . Nie moge sobie pozwolic na to , zeby mi baterie wysiadly . Nie ma mowy o urlopie od wlasnych dzieci . Poswiecam duzo i nie mam watpliwosci , ze trzeba , ale ... nie jest to najlepszym wyjsciem z sytuacji .

Jakie jest najlepsze ? Jeszcze nie wiem .

Nie zwiaze sie teraz z zadnym mezczyzna . Nie podejmuje zadnej pracy , poza calodobowa opieka nad chorym dzieckiem . Mam dosc pieniedzy i pracy tez mam duzo  . Nie mam nadwyzek uczuciowych do ulokowania w zwiazku , wiec po co mi jakis facet . Czegos mi jednak brak .

Chcialabym pracowac w swoim zawodzie , ktory jest tez moja pasja . Na razie musze odrzucac wszsytkie propozycje . Po poludniu i w soboty nie moge zostawiac dzieci samych w domu . Kurs , ktory mialam prowadzic , byl wlasnie w takich porach . Za dwa lata tez bede mogla poprowadzic podobny kurs , tak sie umowilismy , na razie brakuje im specjalistow w mojej dziedzinie . Chcialabym nie odwolywac wieczorow autorskich , wiecej pisac i publikowac , czy kiedys znow bede w stanie ?

Obudze sie za kilkadziesiat lat jako wrak  , samotny , na emeryturze , gdy dzieci urosna ? Czy uda sie ja wyleczyc wczesniej ? Czy bedzie potrzebowala opieki bardzo dlugo ? Kiedys nie bede w stanie zapewnic jej opieki . To nie jest celem mojego zycia . Opieka nad dziecmi zapelnia caly moj czas , sama sie na to zgodzilam , czy zle obliczylam swoje sily ? Myslalam , ze w wieku 14 lat bedzie juz lepiej , a jest gorzej . Czy jest to chwilowe pogorszenie sytuacji ? Mysle , ze tak .

Duzo pytan . Czas na odpowiedzi .

Nie chce jej oddac do domu specjalnej opieki . Mam odpowiedz .

 Polaczenie talentu matematycznego i wierszy , ktore obydwie pisza od dziecka jest niecodzienne . Maja wiele talentow i te nadwrazliwosc , ktora bywa choroba , uleczalna , przewlekla ...

Zdrowsza coreczka byla w domu na drugim sniadaniu , przynajmniej porzadnie sie najadla , a i tak jest mizerna , gdzie sie to wszystko  podziewa ?