|
Archiwum
O autorze
Ostatnie wpisy
Zakładki:
Facebook
Gdzie zagladam
GTWB
IMA
Mapa Warszawy
Mozna napisac do mnie
Nasza klasa
Picassaweb
Retrospektakl
Tajemnica.wordpress.com - blog.
|
środa, 31 stycznia 2007
Dzieci , ktore opuszczaja duzo dni szkolnych , sa podejrzewane o wagary , a jesli rodzice zglaszaja , ze dziecko jest chore , rodzice sa podejrzewani ...i wtedy zaczynaja sie rozmowy ze szkola , ktorej dobrze jest dac pisemne pozwolenie na rozmowe z lekarzem domowym , lekarka szkolna , konsultantka w szkole i jeszcze jedna przedstawicielka ochrony zdrowia dzieci , ale to wszystko nie wystarcza . Holendrzy maja specjalnego urzednika do badania spraw tego rodzaju , ktory wymierza kary finansowe rodzicom , za nieobecnosci dzieci w szkole i doklada dzieciom kuratora , po skierowaniu sprawy do sadu . Rozmowa z takim urzednikiem przypomina przesluchanie dziecka w obecnosci rodzica i rodzica w obecnosci dziecka . Nasza urzedniczka szybko zorientowala sie , ze depresja dziecka , w trakcie leczenia , jest zespolem chorob i nie wymierzyla mi kary , tylko pouczyla dziecko , co jej grozi za nieobecnosci w szkole . Poza tym byla mila . Pierwsze spotkanie w jej biurze trwalo trzy godziny . Skarge na to , ze szkolna psycholog obiecala tajemnice rozmowy dziecku i to , ze wszystko pozostanie w czterech scianach gabinetu , a nastepnie zadzwonila do jej ojca i wszystko mu opowiedziala , po czym ojciec urzadzil awanture corce ( ktorej nie widzial od osmiu miesiecy , bo nie mial czasu ) , urzedniczka potraktowala powaznie , mamy dostac kogos innego , zeby dalej prowadzil sprawy szkolne . Jest to o tyle dobre ( szkolna psycholog zaczela powtarzac negatywne poglady bylego meza na moj temat - nasluchala sie , on ma wyrazny dar przekonywania - i bez sprawdzenia jak to naprawde jest , zaczela napadac na mnie ) , ze powinna teraz udac sie wspolpraca z kims innym , mam nadzieje obiektywnym , zeby pomoc dzieciom , zamiast wysluchiwac wymyslonych oskarzen na moj temat . Spodziewam sie kilku dni spokoju ; powiadmienia poczta o terminach kolejnych spotkan i dyskusji jeszcze nie przyszly . Zglosilam chore dziecko w szkole , to samo , z drugiej strony sluchawki rozleglo sie westchniecie rownie ciezkie jak moje , znow ...stress i bol zoladka , lekarstwo dostala , nie moze nic jesc ... Na czas przeze mnie obudzone , pobieglo do szkoly zdrowsze dziecko , wpadlo na przerwe na drugie sniadanie , wyrzucilo z siebie smutki szkolne i radosci , zjadlo porzadnie , wciaz mizerne , pobieglo znow do szkoly . Dzis pojdzie po jedzenie dla chomika , sama , do sklepu ze zwierzatkami . Uzupelniam liste zakupow o to , co moje dzeci chetnie dzis zjedza . Swiatlo w lazience znow wysiadlo i poznajemy uroki kapieli przy swiecach , straszliwe cienie rzucaja sie na sciany , horror w domu . Nowy kontakt lazienkowy na sznurku wysiadl po pol roku , najpierw migotal , jak sie cignelo za sznurek , nie dzialal , za to zapalalo sie swiatlo samo , gdy nikt nie dotykal sie do sznurka , dziwnie ...Dzis ma mnie odwiedzic ten kolega , ktory zalozyl ten kontakt , zobaczymy , co poradzi . Uzupelnilam troche blox o proze . I - rozmawialam z Nim w Polsce , przez chwile , przez telefon , jestem szczesliwa , przez chwile :) Znacie ? - Znamy ! No to poczytajcie , jeszcze raz , lub zostawcie sobie na potem :) Milego czytania . Agnieszka Sadlakowska
Biznes
2006.11.23 Nasza Polonia
Pod kościołem grał na akordeonie mężczyzna z warkoczem. W pewnej odległości od niego formowali półokrąg Peruwiańczycy w tęczowych chustach. Po przeciwległej stronie rynku, na wolnej przestrzeni między straganami, stroił saksofon surinamski jazzman, którego zawsze warto było posłuchać .
Dziewczyna w czarnej sukience ustawiała na koziołkach cymbały, brodaty chłopak obok niej wyjmował skrzypce z futerału: - "Oj, dyna dyna, przepiło się i teraz ni ma ..." - zanucił skocznie .
Ptasznik ustawiał klatki z gołębiami i z kanarkami. Dalszy widok zasłaniała szafa z lustrem, w którym odbijała się sterta starych ubrań na sprzedaż, a nad wszystkim górowała ambona, przywieziona zapewne z jakiegos kościoła. Krzesła, zastawy stołowe ustawiane wprost na dywanach rozesłanych na ziemi tworzyły dalsza perspektywe miejsca, które przemierzalem co sobotę, choć nie w poszukiwaniu przedmiotów do nabycia. Lubiłem ludyczną atmosferę tego rynku .
- To są łapacze snów . Wiesza się je nad łóżkiem. Indiańskie - objaśnił. - Sprowadzasz z Ameryki ? - Nie, sam robię. Sąsiad jest Indianinem, Pokazał mi różne ciekawe rzeczy, mało tu znane . - Ludzie to kupują ? - zainteresowałem się. - Różnie - rzekł wymijająco Carlo - zapalisz ? Zaczał nabijać coś, co wyglądało jak fajka pokoju. Poczułem słodki, korzenny zapach . - Nie palę, niestety - odpowiedziałem zgodnie z prawdą. Chciałem się konkretnie dowiedzieć, ile kosztuje wynajęcie straganu na targowisku, ale Carlo jakby odpłynął, zapatrzył się w niebo ponad dachówkami kamienic, zajął czym innym. Nie chciałem mu przeszkadzać. Nie chciałem też odejść.
- Niech przyniesie, postawi się, zobaczymy, jak idą - kiwnał głową Carlo . - Powiem mu .
Udalo mi się coś osiągnąć; gdyby Carlo i Pablo się dogadali, może by się dało łapać sny w krysztaly .
Amsterdam , 2006.
Agnieszka Sadlakowska
|
